Blog: Siłownia

Jeśli poznaliście mnie już dobrze to powinniście wiecie, ale niektórzy zastanawiają się skąd pomysł siłowni.

Nie mam problemu z nadwagą. Nie jestem niska więc na długości da się ukryć pewne niedoskonałości. Biegam więc kondycja jest………więc o co ci chodzi kobieto?

O siłę…………..czasami żeby zdobyć wewnętrzną trzeba najpierw zdobyć zewnętrzną 🙂
Czytaj dalej

Blog: Syn

Często opisuję o moim życiu więc powinniście już dobrze mnie znać 🙂  chociaż w sumie sama nie znam się za dobrze 🙂

Opisuje wam moje treningi, czas wolny, czas zajęty i przemycam czas cenzurowany 😉

Piszę o zwierzątkach, chłopaku, dzieciach. O jedzeniu, piciu, przyjaźni…….można powiedzieć że o wszystkim.

Jeśli zgłębiacie moje teksty zauważycie że zazwyczaj piszę 5 a bohaterów historii jest czworo  🙂

Cichym (tutaj już możecie zacząć się śmiać) bohaterem mojego życie jest mój najstarszy syn Jakub. Czytaj dalej

Blog: Przyjaźń

Przyjaźń. Ta prawdziwa zdarza się raz na milion lat i trwa milion lat i jeden dzień dłużej.

Oglądaliście kiedyś „seks w wielkim mieście”? A więc poznajcie: Carie, Mirandę, Charlott i Samanthe 🙂 dosłownie 🙂 Jesteśmy jak bohaterki tego serialu. Nie będę opisywać która jest którą, bo każda z nas chciałaby by być tą najładniejszą 🙂

Poznałyśmy się w liceum, jakoś zaiskrzyło i tak iskrzy do dziś. Wtedy nasza przyjaźń była spontaniczna i zwariowana. Teraz nadal jest zwariowana ale bardziej dojrzalsza…….co ja za brednie wypisuję…..oczywiście, że nadal spontaniczna 🙂 mimo upływających lat wciąż udaje nam się zaszaleć i cieszyć sobą nawzajem jak nastolatki. Czytaj dalej

Blog: Faceci w moim życiu

Nabrałam Was 🙂 w tej tematyce będziecie musieli nadal spekulować 🙂

Będzie o bieganiu……..i facetach 🙂

Każdy z nas chociaż przez chwilę miał swoją przygodę z bieganiem. Niektórzy tylko po papierosy do kiosku czy na autobus ale bieg to bieg……….zawsze do celu. Każdy zaczynał z jakiegoś powodu.

Ojciec mojego biegania to Marcin, kolega z pracy, który zachęcił mnie do biegania słowami: „jesteś za stara i za gruba” 🙂 Marcin, dziękuję 🙂 teraz jestem starsza i grubsza, ale bieganie we mnie ciągle jest 🙂 i……obawiam się, że nadal jestem od Ciebie lepsza 🙂

Czytaj dalej

Blog: Zwierzątko albo dwa…

  

Macie w domu zwierzątko? Jakiekolwiek? Pieska, kotka, mrówkę…..?

Ja mam. Nie, nie drogie Panie. Nie chodzi mi o takie zwierzątko co wraca z pracy, kładzie się na kanapie i czeka na obiad…….leniwce wypuszczamy na wolność 🙂

Myślę raczej o takim zwierzątku domowym, co ma futerko (wiem, niektóre leniwce też mają 🙂 ) albo piórka (wiem, niektóre leniwce w nie obrastają 🙂 ) albo łuski (nie mam porównania do leniwca 🙂 )

A więc ja mam 🙂 i to różnorodne gatunkowo. Czytaj dalej

Blog: Skowronek

skowronekW sumie miałam w zanadrzu coś innego, ale Weronika tak fajnie opisała swojego „skowronka”, że postanowiłam podzielić się z Wami moim skowroniarstwem 🙂
Codziennie wstaję rano 5:20, makijaż, śniadania, dzieci, zwierzęta, szkoła, praca………..schodzi mi a rozruch ciężki. Po pracy dom, zakupy, obiad, zwierzęta. JEZU!!!! zapomniała o dzieciach – uff są, dzieci, lekcje………….i na końcu ja i mój trening.
I taka mantra powtarzana co dnia. Pod warunkiem że wystarczy czasu na „ja”
O porannym bieganiu słyszałam od Konrada. Ale Konrad to biały Kenijczyk, gdzie mi do niego.
Później Beata – wstaję rano mam odbębnione i popołudnie dla mnie……hmmm pomyślałam. Jak ona żyje to i ja mogę…..i tak też uczyniłam.
Grudzień, temperatura -9, pobudka 4:00. Już na starcie wiedziałam że coś będzie nie halo, bo otworzyło mi się tylko jedno oko. No ale systematyczność zaczyna się zawsze od pierwszego kroku.
Wyszłam……………
No i tyle…………
Takiego horroru to ja jeszcze nigdy nie przeżyłam nawet wtedy kiedy mi się koniec świata przyśnił (opowiem wam kiedyś).
100 metrów to jak wyczyn himalaisty, nogi mnie nie niosły……nigdzie. Miałam wrażenie że stoję w miejscu, że ciągle pod domem. Jedno oko nadal zamknięte. Zimno, ciemno…….marszobiegiem, ostatnim wydechem i machnięciem ręką zrobiłam 8 km. I kiedy myślałam że właśnie mój koszmar się skończył to on się zaczął. Nie mogłam wyjść spod prysznica tak mi było zimno, zamarzła mi twarz, nie mogłam się umalować…..dyżur w sekretariacie więc szpilki….ledwo wcisnęłam. Spóźniłam się do pracy, polałam kawą. Oko mi się otworzyło, ale tak szczypało, musiałam biec pod wiatr, bo piachu w nim było pełno. Kierownik pomyślał, że jestem wczorajsza i kazał pić dużo wody……..nie pamiętam czy ja wtedy pracowałam czy tylko udawałam, że tam jestem………..niewiele pamiętam. Odebrałam dzieci ze szkoły, nie wiem czy swoje, liczba się zgadzała………..obiad ktoś zrobił………..może nawet ja. Żyjemy, więc chyba był zjadliwy.
Zrobiłam to, bo zależało mi na wolnym popołudniu…………..i miałam wolne. Położyłam się pod kocem i przespałam aż do wieczora. Nie zrobiłam w domu nic. DOSŁOWNIE NIC! Dobrze, że te moje dzieci są takie samodzielne i mądre i mało wymagające i kochane i opiekuńcze i……………pozwoliły mi przespać 3 godziny.
1 godzina porannego biegu była koszmarnym dniem i trzy-godzinnym odsypianiem.
Ale pomyślałam, że do tego trzeba się przyzwyczaić. Nauczyć organizm, ustawić biologiczny zegarek. Więc ponownie ustawiłam budzik na 4:00 z zamiarem obniżenia poprzeczki – pobiegnę ile się uda.
Tak szybko jak budzik zadzwonił został przestawiony na 5:20 i o tej porze dzwoni do dziś 🙂

Reasumując:
skowronek 1Każdy ma swój czas, swoje godziny, swój biologram…………..podyktowany tylko jego indywidualnymi potrzebami. Wiem, że wszystko siedzi w głowie ale jeśli w Twojej głowie nie siedzi wczesne wstawanie to po co to wbijać sobie na siłę………….na siłę to można………..aha zapomniałabym, że nie można używać brzydkich słów 🙂
Tak więc śliczne „skowronki” zazdroszczę Wam wolnego popołudnia, ale nie porannych treningów 🙂
Jak ktoś się wróblem urodził to kanarkiem nie zdechnie 🙂

Chwała Sowom i Skowronkom
Wróblom, Bobrom
I gołąbkom
🙂 🙂

Blog: Czy sowa może zostać skowronkiem?

Często słyszę pytania jak to możliwe, że o 6-7 rano jestem już po bieganiu… Przecież to się nie da wstać o 4:45 i zacząć trening o 5:30. I w ogóle to po co? Nie można normalnie, po południu?

Zawsze byłam raczej typem sowy i w dodatku uwielbiałam spać. Oczywiście w czasach szkolnych musiałam wstawać rano do szkoły, w liceum nawet miałam okres kiedy jeździłam rowerem na 6:00 na basen przed lekcjami… ale to było dawno i nieprawda, nie było zbyt wielu obowiązków i możliwości odespania po południu istniały. Czytaj dalej

Blog: Piękni i młodzi

MagdaOstatnio z moim Macio rozmawialiśmy o tym jacy jesteśmy. Jak wyglądamy, jak się czujemy, kim jesteśmy.

Generalnie nie mamy sobie niż do zarzucenia. Ciałko jak marzenie, wyniki jak u Herosów, dzieci grzeczne i mądre, domek czysty 🙂 🙂 🙂 haha, żartuję 🙂 przy 5 osobach, psie, rybkach i króliczku nasz dom przypomina murzyńską chatę 🙂

Ale do czego zmierzam……. Czytaj dalej

Blog: Laktoza

Też tak macie że odpalacie internet a tam: „Gluten zabija”, „Laktoza pokonała nastolatka”, „Cukier białą śmiercią!!”

Mam wrażenie że wszystko dookoła mnie zabija. Pomidory bo na wacie. Wata bo z Chin. Chiny bo melamina…..itd.

Aż nie mogę uwierzyć w to że żyję, że mam 41 lat i nic mnie nie boli. Że jadłam białe pieczywo, wieprzowinę smażoną na smalcu i piłam kompot………a o moich wynikach marzy niejedna nastolatka. Czytaj dalej

Blog: Pasja a życie

maciej, magda, kuba i haniaPo moim pierwszym wpisie wypłynął temat jak pogodzić pasję z życiem rodzinnym. 

Nie jestem ekspertem w tej dziedzinie, ale tak serio to się nie da. Zawsze ktoś będzie pokrzywdzony. Zawsze ktoś z czegoś będzie musiał zrezygnować.

Ale wiecie, co? To zupełnie normalne. Przypatrzcie się swojemu życiu i tak bez okłamywania samych siebie pomyślcie ile razy musieliście to robić. Rezygnować, przewartościowywać. Czy po tym świat Wam się zawalił? Czytaj dalej